Reis naar binnen.

Ayahuasca reis deel 1.

Mijn reis naar binnen startte voor mij echt na het keerpunt waar ik je over vertelde in een eerder blog. De grond was onder mijn voeten weggeslagen. Ik had mijn leven onbewust volledig gewijd aan mijn relatie met René. Waardoor ik ver van mezelf verwijderd ben geraakt. 

Ik kom uit een gebroken gezin, wat waarschijnlijk een groot verlangen creëerde naar een diepe verbinding met een man. René komt uit christelijke opvoeding waar veelvuldig werd benoemt dat je samen één bent. Tel dat bij elkaar op en je krijgt wat wij hadden. Gelukkig kwamen wij in de maanden na dat keerpunt tot de conclusie dat we hier allebei niet gelukkig van werden. En het graag anders wilden gaan doen.

Je eigen weg gaan.

We besloten in gesprek te gaan met een psycholoog, zij leerde ons deze structuren te herkennen. En stap voor stap maakte ik me los van René. Hier begon mijn ontdekkingstocht om opnieuw te ontdekken waar ik gelukkig van word. Volgde vervolgens beeldende therapie, persoonlijke ontwikkelingstrainingen, maakte een parachute sprong, deed stoute dingen (die ik voorheen niet deed 😏) en leerde meer en meer in mijn eigen schoenen te staan.

Alleen op ontdekkingsreis.

In deze tijd stuitte ik via social media op filmpjes van Maria Johanna. Hierin vertelde ze met veel passie hoe zij Ayahuasca ontdekte en deelde haar eigen ervaringen en die van anderen. ‘Moeder Ayahuasca roept jou, wanneer je er aan toe bent’; was een uitspraak die ze veelvuldig deed. Eind 2016 werd ik geroepen, eigenlijk begreep niet waarom en mijn hoofd vertelde me vele redenen waarom ik dit niet zou moeten doen. Toch was er een onweerstaanbaar verlangen om deze reis te gaan maken. Alleen.

Daarom reisde ik 10 februari bij het krieken van de dag af naar een villa in het oosten van het land. Na een autorit van bijna 2 uur stond ik daar dan, ver van huis en ondanks de goede voorbereiding had ik totaal geen benul van wat er komen zou.

Ik was als eerste aanwezig en ontmoette een Turkse jongeman die de dag daarvoor zijn eerste ceremonie had beleefd en me hier volop over vertelde. Aangezien deze reis heel heftig was geweest en hij hier heel open over was, maakte het indruk op me. Ondertussen druppelde er langzaam maar zeker meer mensen binnen, de één zichtbaar nerveus, de ander stoer en flink. Eigenlijk waren we allemaal nerveus.

We brachten onze spullen naar de slaapkamer waar we na de ceremonie de nacht door zouden brengen, ik installeerde mijn spullen op het onderste van een stapelbed en maakte me klaar voor de ceremonie. Nog één keer naar de wc voor ik de ceremonieruimte binnenga. Het is een mooie ruimte met een fijne sfeer en vele matrassen op de grond. Allemaal voorzien van schoon en fris beddengoed, een flesje water én een prullenbakje voor het overgeven. We waren met ruim twintig personen en de matras die ik uitkoos bleek later die naast de jongeman uit Turkije te zijn.

Mijn intentie voor deze reis.

Wat gespannen zitten we allemaal op het voeteneinde van de matras te wachten op wat komen gaat. Voor ons, te midden van alle matrassen, stond een groot rond zilverkleurig dienblad met kaarsje en glaasjes. We worden geïnstrueerd over wat komen gaat, doen een meditatie en spreken één voor één onze intentie voor de reis hardop uit. Ik wil graag mijn authentieke stem en levensdoel ontdekken. De glaasjes met het donkere goedje worden uitgedeeld met de woorden; “drink het in één keer op, ook al is het niet lekker”. “Halverwege de ceremonie vragen we wie nog een glaasje wilt, vertrouw erop dat moeder Ayahuasca je duidelijk laat weten of je dit wel of niet wilt”.

Ik slik de vloeistof door, ga lekker onder mijn deken liggen en sluit mijn ogen. Wat ben ik aan het doen? Ik kan niet meer terug. Ik hoef zeker geen tweede glaasje, bjak. Mijn ego gaat met me aan de haal. Adem in, adem uit, ontspan en zie wat er komen gaat Monique. Ik drijf weg in ontspanning. Wordt vervolgd.