Zoals iedere donderdag schoof ik vanmorgen bij Angela aan in de keuken. Onze dagen beginnen meestal met de vraag; hoe gaat het, zit je lekker in je energie? Doelloos voel ik me, terwijl ik gister een top dag heb gehad. Snap je toch niets van. “Mijn emoties zitten hoog”; vertel ik haar.
“Het Gene Key traject dat ik volg en de behandeling bij de kinesioloog afgelopen dinsdag sluiten naadloos op elkaar aan”; ga ik verder. De schaduw kant van de Gene Key die we in module 2 behandelen en hetgeen me niet meer dient en mijn creativiteit blokkeert (testte Irma, de kinesioloog) blijkt exact hetzelfde te zijn. Nog voor ik het woord over mijn lippen kan krijgen beginnen de eerste tranen over mijn wangen te stromen.
Doelloosheid
Dat zit me dwars, maakt me onrustig en frustreert. Ik vind het leven zoals wij het leven oprecht doelloos. Opstaan, eten, werken, leuke dingen, repeat. We rennen als gekken, roepen meermaals per dag hoe druk we het hebben en zijn daar nog trots op ook. Waarom doen we dit? Is dit wat leven is? Doelloos toch eigenlijk of zie jij het anders?
Klinkt het zwaar op de hand? Maak je geen zorgen, ik ben verre van depressief. Ik heb blijkbaar een heel eigen kijk op de wereld, wat deugt en wat in mijn ogen totaal onlogisch is. En dat is best veel. Iets wat ik mijn hele leven al heb, alleen is dat niet gepast en heb ik mezelf, na vele vormen van afwijzing, een soort zwijgplicht opgelegd.
Tijd om te gaan vertrouwen op mezelf
De remedie is voor mij om volledig in het nu te gaan leven. Vertrouwen op de respons die ik voel bij alles dat zich aandient en vooral doen waar ik energie van krijg en blij van wordt. Als Manifesting Generator verhoogt dit automatisch jouw frequentie.
Tot op heden is het een uitdaging voor me. Begin dit jaar heb ik me voorgenomen en zo te gaan leven en het heeft me al enorm veel gebracht. Zoveel oude overtuigingen, wonden, littekens en emoties heb ik al los kunnen laten en zo kom ik steeds een stukje dichterbij mijzelf, de Monique zoals ze voorbestemd is te zijn.
Volgende week ga ik verder in op dit gevoel wat ik al lang bij me draag.
